Lenslerin görmeyi düzeltmek için kullanılabileceğini anladıktan kısa bir süre sonra casusluk için de kullanılabileceğini fark ettik. İlk monoküler teleskop 1603’te icat edildi ve kısa süre sonra saygın insanlar onları operadaki sahnedeki ayrıntıları daha iyi görmek için satın alıyorlardı, karşı cinsi gizlice incelemek için değil.
Fransızca’da lorgnettes (“eğilmek veya bakmak” kelimesinden türetilen) olarak adlandırılan bu küçük teleskoplar uzun bir sapa tutturulmuş ve genellikle süslü bir şekilde dekore edilmiştir. Gözlükler güçsüzlüğün veya yaşlılığın bir göstergesi olarak görüldüğünden, hiçbir yüksek sosyete kadını onlarla görünmek istemedi. Lorgnettes daha çok güzel mücevherlere benziyordu ve sadece bir operanın bir unsurunu gözlemlemek için kullanılıyordu.
Teknoloji geliştikçe lorgnettes de gelişti. 18. Yüzyılda, aristokrat erkekler tek mercekli monokülü takmaya başlarken, kadınlar, içine yerleştirilmiş lensleri olan el fanları ve “makas gözlükleri” de dahil olmak üzere her türlü çift mercekli kurnazlığı denediler.” Bu tuhaf gözlükler, burnun altında bir sapta bir araya gelen her merceğe tutturulmuş gövdelere sahiptir.
George Adams adında bir İngiliz önce mercekleri birbirine tutturmayı düşündü ve sonra bir tarafta uzun bir tutamak, kadınları burunlarının hemen altındaki tutamağa sahip olmaktan kurtardı. Bunlar şimdi lorgnettes olarak düşündüğümüz şey haline geldi, yine karmaşık bir şekilde dekore edilmiş ve zengin toplum seti için güzel mücevherlerle kaplanmış.
19. Yüzyılın sonunda, dürbün teknolojisi nihayet izleyicilerin her iki gözü de aynı noktaya odaklamasına izin verecek kadar gelişti. Lorgnettes gibi, dürbünler de kısa sürede uzun kulplara bağlandı ve bu kulplu cihazlar bugün bildiğimiz süslü opera gözlüklerine dönüştü.
Antika, Antikacı, Antikacılık, Antikacılar, AnkaraAntika 